JORD - TEKSTER
HJARTE
Sit du i di boble og skular mot verda
Der alt som er ukjend er ein fare for deg?
Har du villa deg inn i eit einspora myrke
Der alt som er annleis skal ryddjast or veg
Ein gong i tida bar du med deg eit minne
Om å stå opp i mot og ikkje tåle så vel
Ein gong sto me saman mot det ruvande hatet
Og mot sjølvgodheites mange andlet
Kor spora det tå? Koss var det bar te?
Kor vart det tå hjarte, kor vart det tå hjarte?
Kor spora det tå? Koss var det bar te?
Kor vart det tå hjarte, kor vart det tå hjarte, kor vart det tå deg?
Ein gong bar dine vener dei vakraste nåbne
Det var fri og soli og bror og leik
Ein gong ville du og ut i verda
Du ville byte ut grensu med kjærleik
Ein gong var ditt andlet åpent og livfullt
Med augo som gnistra tå hugnad og lys
no er det som om hjarte har slokna
og orde dine gjer meg kalde gys
Kor spora det tå?.....
Er det´kji rart – at dei du alder har møtt – det er dei du er redd for
Og er det´kji rart - at dei du alder har sett – er dei du ikkji vil sjå
Kor spora det tå?......
JORD
Eg går ut og legg hendan i mold
Det kjenns både rikt og armt
Eg grev eit bel med berre nevan
Mørkt, mjukt og varmt
No kler eg meg med Sørgerenda
For eg har kome heim
Her er rom for tanka
Her er jord og stein
Her er jord
Eit utsyn mot fridomens land
Fjelle eg drøymde meg burt i
Her er det åpe mot vest
Utan lenkju frå gamal tid
No kler eg meg med Sørgerenda ....
Som du sleit i desse bakkan
Her var lite og det var stengd
Du retta rygg og såg mot fjelle
Kjende du og på ei lengt?
No kler eg meg med Sørgerenda ....
SMÅKÅRSTESTAMENT
Du drøymde alder om å bestige Mount Everest
Når du for te fjells var det for å gjete sau
Du vilde alder bli ein Sørpol-farar
Din tur te polet var for å få ein tår te kvelds
Og storbyan har deg alder lokka
Men du reiste ein gong te Amerika
For å vitje ei gamal smie i Epping
Der far din søkte lukka på det harde tredvetal
Du batt deg fast i dei bratte bakkan
Du starta med ein fjording, horv og spett
Slit og armod fekk du kjenne din del tå
Du fekk gjera di plikt og kreve din rett
Fabrikken nedi bygda var din hjørnestein i livet
Med drahjålp tå likesinna i bygd og by
Småkårsfolket fekk makt bakom krava
Og dagan vorto lettar – annar morgon - ein ny
Vegen vart ryddja opp te dei øvste gardan
I niogfemti kunna ein køyre heilt fram
Hesten vart bytta ut med ein britisk traktor
Ein raud, liten Nuffil med slitin svans
Då møtte du kjærleiken hjå Hajem der du handla
Så blendande vakker ho var i kjolen sin
Eit småbruk uppi åsen stod mager å venta
For dama frå sentrum det gjorde seg fin
Åre dei gjingo så hastigt så lydlaust
Kvardagar i rekkje vart te år i ei rad
Av og te sette du deg på ein stein for å tenkji
Men tankan voro mest tå praktiske slag
Kanskje yngste du deg ein son te å bera vidar
Di handugheit og hugen te å drive eit bruk
Tre jentu du fekk men dei reiste tidleg
Ei te fyrste kjærleik og to reiste ut
No sit du på trammen og ser ut over bruket
Du er bangjin for koss det skal gå fram i tid
Det er år sea det var krytyr i stallen
og dei som kjem
hit no vil helde ha fri
Men dette er ditt livsverk du bygde på samvet
Og jorde den var naudsynt i skrinne år
Dette er historia om dei som bygde landet
Dette er testament over folk i frå småe kår
Men du drøymde alder om å bestige Mount Everest
Du hadde nok med den daglege stri
Du måtte ikkje sjå Honolulu i kveldssol
Du tok ein dag i gongen – det vart te eit liv
KJÆR LEIK
Du har fått vakre songar før
Og du fortjenar kort eit ord
Du er nerva i alt eg gjer
Du er rot og vingjespenn
Ei gnist som blir te eld
Du finns i alt eg ser
Eg vil så gjedne kjenne deg
Sjølv om du skulle dra din veg
Om du berre vitjar meg
Eg vil så gjedne bli hjå deg
Sjølv om du er til låns hjå meg
Eg vil så gjedne høyre te
Må du vera ein bestemt
Må eg byggje deg så skjør
Ell finns du over alt
Om du visar deg i glimt
Kan du manast fram med song
Kan du binde uss i lag
Eg vil så gjedne kjenne deg ……
La meg høyre te – er det berre ein leik
Ja la meg høyre te – i kjær leik
Du kan´kji reise no
For no veit eg kven du er
Eg kan´kji la deg gå
No som du har vore her
Det finns ingen veg attende
Eg vil alder meir gje slepp
Din leik er eld og oske
La meg bli i eld
Eg vil så gjedne kjenne deg ……
Du har fått vakre songar før
Og du fortjenar kort eit ord
Du er nerva i alt eg gjer
STILLA
Alt går så seint her
Berre tide går for fort
Som om fortida har teke meg
I alt eg ikkje fær gjort
Og vinen du har bryggja
Den som alltid er så god
Smakar beiskt i einsamt glas
For du skullha vore her no
Denne stilla ho syng
Ho manar deg fram
Mellom veggar frå ei tid
Som har sett slekters gang
Stilla ho syng
Blir til tonar og ord
Slik du ville ha sunge
Om duvar her no
Eg finn ikkji ro her
Eg kjem ikkji ned
Eg ville gå så djupt
Men eg fær det´kji te
Eg ser deg i alt som er her
I kor ein mager kvist
Eg høyrer deg i vinden
Og i alle gamle knirk
Denne stilla ho syng....
Eg kjenner meg som bly
Eg kavar under snø
Eg renn ut av di tid
Eg renn ut av deg
Du finns i alle røna
Men du er ikkje her
Alder før men no
Har du målbunde meg
Denne stilla ho syng.....
ROKK VED MEG (Wagon Wheel)
Bob Dylan/Ketch Secor
Eg køyre hardt mot varmare strok
Vekk i frå stengslu, samvet og bråk
Styre fast mot horisontens åpne landskap
Over fjell og viddu på svingut veg
Gjennom sovande, mørke dalar eg dreg
Ut te kysten der eg kan kjenne på fridom
Du kan rokke ved fjell og du kan rokke ved meg
For lenkjun du er fødd med kan rokkast ved
Å ja – rokk ved meg
Me pløyer jord og skodde gjennom vær og vind
Og kan reise i frå alt her som brinn
Å ja – rokk ved meg
No dreg eg i frå tungsinn og harde ord
I frå høge brøytkanta og frose jord
I frå eit liv der alle vers er like
Født som rytmegitarist i ein hallingslått
Vilde helde spela pønk fort, skakt og rått
Tre grep og sanninga midt i trynet
Du kan rokke ved fjell og du kan rokke ved meg.....
Eg har vorte fortalt at du kan´kji fløta fjell
Og at lenkjun du er fødd med kan´kji brytast hell
Men at det ikkji er sant det har eg visst lengji
Så no då eg har kome fram te Færder fyr
Og ser heile verda åpnar seg og alt ho byr
For verdens ende finnst´kji og eg har fått meg vengji
Du kan rokke ved fjell og du kan rokke ved meg......
16 TONN (Sixteen Tons)
Merle Travis
Nokon si ein mann er laga tå møkk
Ein fattigmann er laga tå muskla og trøkk
Muskla og bein og blod og verk
Ei svakeleg sjel og ein rygg som er sterk
Du lasta 16 tonn og ko er det du fær
Ein dag eldre og ei gjeld som er svær
St Peter du kan´kji hente meg no
For selskapet kreve endå meir blod
Eg vart født ein morgon i regn og storm
Det bar rett te gruva i mørke og larm
Lasta 16 tonn med køl og stein
Og basen sa: „No blir sjela di rein!“
Du lasta 16 tonn og ko er det du fær…
Eg vart født ein morgon i mørkets favn
Slåssing og trøbbel er mitt mellomnavn
Eg vart oppdratt med spanskrør som mors beste venn
Alle kvinnfolk dei gjera meg slem
Du lasta 16 tonn og ko er det du fær…
Om du høyre eg kjem bør du gje meg nok plass
Det finns dei som ikkji gjorde og dei måtte melde pass
Med ein neve tå jødn og den andre tå stål
Om den høgre ikkji råka vil den venstre gjera kål
Du lasta 16 tonn og ko er det du fær…
FJØR
Stundo
Er du ette ordo
Du glimta te
Men det er´kji ofto det
Berføtt
Midt på vetn
I lodne sko
Du er laus og slær med armo
Å – la meg låne ein tankji
Ein djerv ein som set meg i glør
Du er så mett upp med botnlaust mot
Så hiv i frå deg ei fjør – hiv i frå deg ei fjør!
Imyljo
Stilla og bølgjo
Du berre flyt
Du er´kji den som bryt
Isfri
Midt på vetn
Evig heit
Du er laus - du er alder i beit
Å – la meg låne ein tankji......
Så syng meg ut te eit livland
Der sjelen kan leike seg rein
Der tid er noko som vara
Der all mi uro vil synke som stein
Å – la meg låne ein tankji.....
MINK
Du kjem i frå ei anna tid
Der kjenslu hadde dårlege kår
Det er´kji deg forunt å bryte deg fri
Du er´kji fødd i går
Som i ei fattigkoneform
Det va´kji du som valde det
Du var redd heile livet
Stengd i frå alt det du vilde
Men me har sett minken fri
Me har rivi alle bur
Eit lite skritt frå fangenskapets tid
Me har sett minken fri
Me har sett minken fri
Rydda netting og mur
Før du går ut av di tid
Sjå! Me har sett minken fri
Du var bangjin for alt der ute
Den vesle jenta vart alder stor
Du freista å bli din eigjin skuggji
og fann lit i eiga jord
Den forme du vart tedelt
Var for liten for hjarta ditt
Så du sløkte eld før den fekk gnistre
Drøymde du om å elske fritt?
Me har sett minken fri......
Om du fekk leva om att
Om du fekk gå i andre sko
Om du fekk røyne fridom
Ein morgon fyld med ro
Eg skull ha gjedd deg tryggleik
Eg skull ha gjedd deg mot
Me skull ha jaga bygdedyret
Og detskull ha gjort deg bot!
Me har sett minken fri.....
LUKKA
Ho har lagt lista lågar for lukka
Tek te takke med mindre no
Alle døra ho alder åpna - har gått i lås
Ho som alltid sikta mot stjernun
Kvar dag vart ein parantes
Som ein kladd for dei - store mål
Så lydlaust gjingo åre
Det var daga tå båe slag
For ho gjekk mest å venta
På ein heilt spesiell morgondag
Er lista for lukka lagt dit - berre stjernestegen går
Lagt ein stad - der ingen draumar når
Lagt så høgt - at du må fløge for å sjå
Lista for lukka – vart ho burte - i det blå
På veggen ved speilet heng bildet
Frå den gong ho var 20 år
Og ho har alder kjent seg – eldre enn det
Kvar morgon ho helsar seg sjøl
Med eit nikk om eit evig liv
Og at alt står og ventar - rett ved
Så lydlaust gjingo åre....
Gripe om ta i tu!
Basen her og no er du!
Er lista for lukka lagt dit - berre stjernestegen går......
FERDAMANN
Du sette deg ned ved bordet mitt
Du sa du var langvegsifrå
At du hadde reist heile jorda rundt
Og ville vise meg ko eg burde sjå
Du sa at frå eit punkt der ute
Såg du nesten alt
Koss me har stelt uss her på kloden
Kor djupt me har falt
Eg tenkte ja her har me ein
Som talar over sitt vit
Ein som har fått seg ein smell
Te han kan e´kji seta mi lit
Men augo hass var så milde
Hans framatoning så vár
Han sa han var sent men ikkji frå Gud
Det var te folket han sto te svar
Ikkje te dei som styre vår verd
Ikkje te makt og elite
Ikkje te dei som sit øvst på vår jord
Ikkje te dei som er rike
For det er ikkje dei som vil redde vår verd
Dei har for mykje å tapa
De er dei som sit under som treng desse ord
Det er dei som det nye kan skapa
Ditt andlet det lyste tå iver og kamp
Din neve var knytt som eit hjarte
Din aura var visdom frå ferdamann
med bodskap te det skrinne folket
Og då forsto eg ko du hadde sett
Eg såg brått kloden frå sida
Koss kan me leva heilt utan skuld
Koss kan me berre tia?
Eg har ikkje svaret men eg veit eit par ting:
Dei som ikkji høyrest er dei som ikkji vinn
Men ein dag skal dei stå opp for seg og sin flokk
Ein dag skal me samle uss, bror
Me kjem i frå same monn,
me kjem i frå same jord