HEIM ATT TE SKRINDO
Rømde i frå bygde, ein gong i 83
Einsam og rastlaus, ut i verde
Har alder funne ro, jaga umkring
Og det einaste e vil no er å reise heim
Men alle pliktidn her, stengi meg inne
Heimlengsel, det kjenns nesten som det brenne
Åh la meg reise heim att, heim att te Skrindo
Ut or Oslo-gryta på jakt etter sinnsro
La meg kjenne fjell luft i djupe andedrag
E vil reise heim att – heim att i dag
Uansett årstid, e vil heim att te ho mor
Kort år e tenkji, skal bli oftar enn i fjor
Skull ha vore meir i skogen, hjålpt´n far å hogge ved
Skull ha siti meir ved peisen, skull hatt meir tå sjelefred
Men alle pliktidn her…..
Åh la meg reise heim att…..
Heim att i dag
For i dag gjer e blanke
Ofra´kji pliktin ein tanke
Du kan prøve å nå meg, men e svara´kji lell
I dag bli e burte inniblant blåe fjell
Åh la meg reise heim att……
NEDERST VED BORDET
Du som sit neders ved bordet
Du som ingen vil sjå
E ha vel mæ gått i frå deg
E ha vel mæ sett deg gå
Det var ein visjon dei hadde
Å takk for alt som er gjort
Du ska’kji stå med lua i hånde
Du ska’kji måtte koma te kort
Men du sit nederst ved bordet
og øvst er det makte som rår
du prøva å ta dei på orde
men tide den berre går
Så du reise deg sakte frå krakken
Det er ingen som bryr seg om det
Det er ikkji rare takken
Men du prøvde å få det te
Du som sat nederst ved bordet
Ha gjedd upp og krakken står tom
No er du’kji eingong i huset
Men ingen bryr seg det grann
For du sat nederst ved bordet
Og øvst er det makte som rår
Du prøvde å ta dei på orde
Men tide den berre går
Va’re lettar å sjå ho den gongen
Med træla og svovelsvidd hu
No har ho nålestikk i arman
Og ingen plass ho kan bu
For då ho gjikk ut gjennom døre
Va’re for seint å få ho te å snu
Ho vart for tung denna børe
Me skull ha hjålpt ho – e og du
For ho sat nederst ved bordet
Og øvst er det makte som rår
Ho prøvde å ta dei på orde
Men tide den berre går
DU SKULLE HA VISST
Såg deg i eit glimt på ein gamal veg
E skjønte det var du, såg det på dine steg
Då gjekk det eit lyn gjennom marg og bein
Åh e visste – det var deg e skulle hatt
Du kom hit ein gong i 89
I ei rotlaus tid du kunna kji bli
Du vart burte utta eit ord
Men e visste det var deg e ville ha
Ingen veg går attende dit
Og e kan´kji reise tebake i tid
Gamle minnu gjer meg bere trist
Åh – du skulle ha visst
E har undrast kor vart du tå
Tenkt i tusen time, koffor måtte du gå
Du sette spor langt inn i marg og bein
Åh e veit, det er deg e ville hatt
Skulle e ha leita, prøvd å finne deg før
Skulle e ha satsa alt, gått frå dør te dør
Er det for seint no, etter så mange år
Åh e veit at det er deg e ville ha
Ingen veg går attende dit
Og e kan´kji reise tebake i tid
Gamle minnu gjer meg bere trist
Åh – du skulle ha visst
STILLE ELV
Kor lengji må e sita sjå på graset
Før tankjin stig opp og blir til ord
Dagadn går mens e sit stura
Og e tenkji e skulde reist i fjor
E såg for meg gode daga
Ein venleg bris og godlynt sus
Men det har vore storm og harde vindkast
Det var nordavinden som vann med iskaldt brus
E trudde fossen skulde stilne - At flate landet vilde overta
Og først no har eg skjønt at vilje til stille elv
Er det e som må ha
Så e tok turen upp i dale
Te gamalt hus med gamal sjel
Og e tenkte slutt no med å bale
Sett deg ned og sjå på graset eit bel
Så slik sat e i mange daga
Og let berre tankan gå forbi
For slik era me laga
Me kan gje slepp om me bere gjer uss tid
ref
I går gjikk månen ned bak mjuke fjell
Som ei eldkule ho blunka eit lite farvell
Ho sa dei netan du ikkje ser meg så er e her lell
For du må leva kor dag og nyte kor kveld
Og nett no har fossen stilna
Det klukkar godlynt gjennom lyng og bar
For e har skjønt det no at evna
Til stille elv - Er det e - som har
ERA ME MANGE ?
Abu Kamel og Fawzia
Dei kom frå Vest-Jerusalem
Men vart jaga frå heimen i 1948
Dei fekk husly i Sheik-Jarrah - Budde der i 60 år
Men no den niende november vart dei kasta ut på nytt
Era me mange som har ropt så høgt me kan ?
Era me mange som bryr uss om
Andre folk – andre land
Era me mange som har trudd at det går an ?
Å gjera ein forskjell
Om me berre bryr uss – lite grann
Said har reist i 13 år
På rømmen frå Afghanistan
Var berre åtte og måtte reise heilt aleine
Barføtt over fjellet ein liten gut fraus i hjel
Med berre nevan dei gravde guten ned
ref
Obama i Nord-Amerika
Har tent lys tå håp i alle land
Når du spør vil e rope ut eit rungande ja
For ja e vil tru på andre daga - E vil tru på ein revolusjon
Ein onsdagsmorgon i november ropa alle ja me kan
Era me mange som har ropt så høgt me kan ?
Era me mange som bryr uss om
Andre folk – andre land
Era me mange som har trudd at det går an ?
Å gjera ein forskjell
Gje uss ein Obama i alle land
Å gjera ein forskjell
Om me berre bryr uss – lite grann
JONI
Han gløyme alder kvelden i sekstini
Det var silke og fløyel og levande lys
Og midt i denne draumen sat vakre Joni
Med gitar’n og sangen Big Yellow Taxi
Har du ein kveld du alder gløyme
Ei nått som eit avtrykk i di sjel
Har du ein kjærleik som vart større
Enn sjølve kjærleiken er
Dei levde sterkt med alle sansa
I denne leiken størst tå alt
Men noko endå større drog dei
Trongen te å skapa hadde større kraft
Så ein dag ho reiste for å finne
Nokre svar på alt som kjempa inni ho
Ho skreiv mange brev ho alder sendte
Dei vart te sanga, dei vart te Blue
Ref
For Jonis bestemor ho var ein kunstnar
Som vart fanga i det trivielle liv
Ho sparka døradn ned tå henglsun
for knuste drauma som alder slapp ho fri
så ein dag kom telegrammet
frå Jonis reise te framandt land
men i aller siste linje sto det
hennar avskjed – hennar ord om sand
ref
om du held for hardt rundt sand - vil ho berre renne ned
DET ER LANGT TE KONGO
Hadde vore greit med enkle svar
Tegna opp i svart-kvitt – tabloidsk og klar
Er så lett å si at e veit for lite om
Klodens kriga og elendigheit – alle dei mørke rom
For her sit me i trygge, rike nord
Og berre godtek alt som skjer på denne jord
Det er så langt te krigen – syngji me i kor
Men den er mykji nærmar enn me trur
For det er langt, langt te Kongo
Like greit å leta att augo
For e kan kji gjera noko lell
Og her e bur høyre kji det smell
For det er langt frå Skrindo te Kongo
Åtte år og på flukt frå ein krig
Han såg mor og far bli høgd opp med kniv
Så levde han på rømmen ei tid
Te han vart fanga tå hæren og måtte ut i strid
Dei fora’n med kokain og krutt
Om han ikkji skaut ville’n sjøl bli skutt
Guta og jentu på 10-12 år
Dette er no ! me snakke’kji om i går
Ref
Oba vart flyktning, kom seg inn i eit land
Framandt var det, langt frå Afrikas strand
Der hadde dei’kji hatt krig på over 60 år
Det var rikdom og overflod, fred og gode kår
Dei putta’n i eit mottak, men der kunna’n kji bli
Han fann’kji roen inne, måtte ut, kjenne seg fri
Så han vart vandrande papirlaus i løynd langs ei elv
Rivi upp i fillu innvendig går han der og sjelv
Ref
Bror min vart slått ned langs elve ei nått
Stygt var det og angsten den grip hardt og rått
For elva um nåtte e’kji lenger berre vår
Dette er no ! – me snakke’kji um i går !
I SLUTTEN TÅ MAI
Dei voro så varme hendadn dine den morgon
Og sole kom inn gjennom glase som ein kjær gamal venn
For kvelden hadde gnistra då du kom inn gjennum døre
Augudn våre møttes og kvelden for uss vart bestemt
På veg i frå festen uti ei mai nått me trødde
Det lukta syrin der me sette uss ned på ein benk
Vil du bli med til meg på eit glas e er nesten heime
Og e svara - Ja det vil e – utta eit blunk
Og du hadde dyne i silke og blåmåla himmelseng
E smelta i blågrøne augo og alt i meg brusa og brenn
Så stod du burtve glaset i morgonsol og myste mot himmeln
Og e tenkte la denne stunde alder svinne hen
¨¨
du følgde meg til døre å kyssa meg så e alder kan gløyme
du sa takk for no det var fint men det kan´kji bli meir
å e svara det var verdt det
sjølv om e alder kan lære deg å kjenne
så rusla e ut i solskinn
ein vårdag
i slutten tå mai
ALLE TING KAN SNU
For alle ting kan snu - Det veit jo du
Alle ting kan snu - Det veit jo du
Har sett Else i gata i alle år
Aleine med eit ovnsrør i band
Har tenkt at ho er einsam der ho går
Det er ho og ein firbeint liten mann
Men alle ting kan snu – det veit jo du
Alle ting kan snu – det veit jo du
I vår kom ho ruslan med ein tobeint kar
Det var han som hadde ovnsrøret i band
Og dei voro så forelska det var lett å sjå
Tenk at Else hadde funne seg ein mann
For alle ting kan snu……
Else som snart er femogsøtti år
Ho har alltid hatt eit ovnsrør i band
Før tenkte alle her at ho er einsam der ho går
No er det Else og eit ovnsrør og ein mann
For alle ting kan snu…..
VINTERSPIGJIL
Han Einar frå kysten langt vest langt nord
Vart sekogåtti år det var vel i fjor
Aleine han budde i gamalt hus
E trur han må ha visst noko om lengt
Om vinterkledd hjarta evig ventand på ein vår
u-utsprungi kjærleik i drauman frå i går
bærand på ei soge om seg sjøl, om sitt liv
som ingen i bygde fekk ta del i
Du kunna vorte flyktning i eige land
Du stille fjord
Du blenkjande vinterspigjil
Langt vest, langt nord
Drøymde du Einar at det skull koma ein dag
Du skulle reise te ein by te ein anna stad
Der du kunna leggji hjarte i åpe hand
La iskrystallen smelte, renne ut i sand
Å gje næring te ei rose, raud og rank
Du kunna gje burt te ein framand mann
Som skulle kjent det nett slik som du
Å våge la gnist bli te brann
Ref
For åre dei gjingo så stilt forbi
Som fysste isen om hausten, skjør og fin
Du varsamt let deg byggji inni
Det var tryggast slik, evig vintertid
Alle våra som kom og freista deg ut
Mai sto og lokka, kom Einar gut
Men du våga’kji gje slepp, du våga’kji tru
Du prøvde nok Einar, men valde å snu
WHITE ROSE BAR
W hite Rose Bar i 55
I hatt med søkk og classy brem
Der bohemen sat å drakk
Urban cowboy i fifties frakk
Du hadde spara te ein bil
Skull’ ta verda mil for mil
Sku’ berre finne re ei jente
Ei du ikkji kjente
Som vilde bli med utta mål og utta ende
E skulle ha blitt med
E skulle ha reist den same dag
Du skull’kji måtte vente
Hadde’ru spurt meg hadde e sagt ja
Ja e skulle ha blitt med
E skulle ha reist i lag med deg
Utta mål og utta meining
E hadde sagt ja om du hadde spurt meg
White Rose Bar i 75
Med langt hår og hippie sleng
Der bohemen satt å fabla
Om ein verden utta kriga
Det va i september det va hausten
Du skulle reise te austen
Skull’ berre finne re ei jente
Ei du ikkji kjente
Som vilde bli med på ei reise utta ende
Ref
White Rose Bar i gamle New York
White Rose Bar i kor ein by
Seine kvelda med store drauma
Du kan alltids reise i ein morgon gry
HAUST WILLIE
E vil ha haust, Willie
Haustsol bleik og skarp på same tid
E vil ha sein oktober, kanskje tidleg november
Før snøen, Willie
Men etter at vinden har vore her å rivi lauve ned tå tree
Nakne greini og eit teppe tå gull
E vil ha åpne daga, Willie
Åpne og kvite
Med togbillett i lomma og katten i veska
Så e kan reise heim att
Når e vil
Når e treng
Kvite daga – og ro i sjelen
E vil ha haust, Willie
Haustsol bleik og skarp
Før den fysste snøen men i den fysste frosten
Den som svir så friskt
Som klarna huvu og gjer meg ro
Kvite daga
Så e kan reise
Reise heim att
Når e vil
Når e treng
Kvite daga
E vil ha haust
E vil ha haust, Willie